Mensen kennen elkaar

Van binnen en buiten

Was het maar waar

Dan huilde ik geen tranen met tuiten

Mij doet het verdriet

Hoe soms over je wordt gedacht

Zien ze dan niet

Dat het pijn doet in mijn hart

Ze denken van die staat haar mannetje wel

Die is niet op haar mondje gevallen

Die trekt niet vlug aan de bel

Doe je dat wel zal het tegenvallen

Dat je heel wat hebben kan

Maar ooit houdt het op

Word je er moedeloos van

Stijgt alles boven je kop

En dan

Zou je graag tegen bepaalde mensen willen zeggen

Dat  Het zo niet langer kan

Zou je dingen uit willen leggen

Toch doe je dat niet zomaar

Tegen iedereen

Het zijn er meestal maar een paar

Ik voel me soms alleen

Eigenlijk is het toch te gek

Als mensen het aan je kunnen zien

Dat ze niet uitsteken hun nek

Om iets te vragen misschien?

Van de andere kant

Het is eigenlijk toch te gek

Want

Steek zelf uit je nek!

Als je het gevoel hebt dat je het helemaal hebt gehad

Dat je denkt geen oplossing meer te weten

Wordt het tijd dat je de koe bij de hoorns vat

Dat kan me niet worden verweten

Ik probeer ten aller tijde toch

Te praten, oplossingen te creeren

Merk er weinig van nog

Maar de tijd zal het leren

Want als je iedere keer tegen hetzelfde aanloopt

Dezelfde dingen iedere keer terug komen

Dan word je onverhoopt

Bij de neus genomen

Ik ben best wel sterk

Maar soms is het echt teveel

Thuis of op het werk

Blijft het zitten in mijn keel

Ik heb mezelf voorgenomen

Om eerder aan de bel te trekken

Laat de tranen niet meer zolang stromen

Ze kunnen me verrekken

En mensen die me lief zijn

Laten zien dat ze om me geven

Dat is natuurlijk super fijn

Met dat gevoel heb je een fijner leven

Bij deze bedank ik mijn vriendinnen

Bedankt voor jullie luisterend oor

En voor jullie welgemeende zinnen

Vriendschap dat is het aller mooiste hoor!